Ik heb het vroeger meer dan 1 keer gezegd : "In Hoevenen ga ik nooit wonen, wat een karakterloos dorp is me dat". Maar net zoals met mensen moet je soms ook een plek tijd geven om te ontluiken. Voorbij het grijze marktplein met zijn 2 frituren en 1 bakker liggen de polders, die in de avondzon als goud lijken te blinken en uitnodigen om rust te zoeken.
En zo werd deze plek het decor van een persoonlijk project nl haal 2 verliefde stadsmensen naar het platteland en laat het avondlicht en hun chemie derest doen. Een anti hooikoorts middel had achteraf gezien ook nog van pas gekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten